12 juli t/m 30 augustus
Opening 12 juli 16 uur
Wim Stolk
Schilderijen
Wim Stolk is in de ban van de beeldende kunst sinds hij in de vijfde klas van de lagere school in Amsterdam museumles kreeg. Hele woensdagmiddagen brengt hij met zijn schetsboekje en kleurpotloden door in het Stedelijk Museum, geboeid door de schilderijen van Mondriaan, Malewich en vele andere moderne meesters. Zijn eigen verkenningen op het gebied van het abstraheren van de werkelijkheid worden echter op de middelbare school zo gefrusteerd, dat zijn plezier in het tekenen verloren gaat. Maar creativiteit laat zicht niet beteugelen en komt vroeg of laat altijd weer boven, al duurde dit bij Wim Stolk enige tijd. Na enkele kunstzinnige basiscursussen kreeg de beeldende kunst hem opnieuw in zijn greep. Zo stevig, dat het schilderen tegenwoordig al meer dan 30 jaar een innerlijke behoefte is geworden. "Ik ervaar elk doek als een avontuur. Soms is het een gevecht om neer te zetten wat ik in mijn hoofd heb en soms lijkt het of mij hand als vanzelf gestuurd wordt door de kleuren en structuren die onststaan onder mijn penseel of paletmes".
Wim schildert vanuit de kern van zijn creativiteit en emotie, waardoor zijn werk een grote oorspronkelijkheid en zeggingskracht uitstraalt. Als je met open mind naar zijn schilderijen kijkt en je fantasie de vrije loop laat zie je flarden van de werkelijkheid, dagdromen die vorm hebben gekregen: een suggestie van bestaande dingen die niet bestaan...
Annemarie van Uden
Objecten
Ons leven staat in teken van groei, de groei om stappen te zetten, moed te tonen, leren, aanvaarden en accepteren. Annemarie's beelden zijn geïnspireerd door de natuur waarin alles vanzelf gaat. Wat ons als mens moeite kost lost het zich daar vanzelf op. Als mens beweegt zij zich daartussen en haar manier is om er mee te spelen, letterlijk. Spelen met de materie, haar gevoel, vanuit het hart met open blik. Glas is een lastig materiaal om mee te spelen, het verstand, de techniek komt er al gauw bij kijken. Het duurt relatief lang voordat een werk af is, deze traagheid staat vaak in contrast met de snelheid van een gedachte, een gevoel. Het werk groeit onder haar handen, net zoals zijzelf meegaat daarin. De combinatie van het spelen en daarin de speelsheid zien te bewaren naast het technische gedeelte, het aardse, is een mooie manier van zijn. Voor haar is dat poëzie, de schoonheid uit het materiaal halen naar nu.
Door het struinen in figuurlijke en werkelijke zin is het hergebruik van materialen een logisch gevolg. Het glas dat zij krijgt of vindt heeft al een leven achter de rug, door hergebruik krijgt het een nieuwe functie. Tevens vindt zij dat het niet stopt bij het materiaal glas. Juist doordat het een combinatie aangaat met ander materiaal ontstaat er meer levendigheid.